Η Ζάκυνθος μοσχοβόλησε στο 4ο εαρινό Χορωδιακό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2018

Το να ζεις από τόσο κοντά... πόσο μάλιστα να βιώνεις «από μέσα» τέτοιες εμπειρίες, είναι τεράστια τιμή αλλά και ευλογία παράλληλα. Κάθε δημιουργική προσπάθεια, είναι γνωστό ότι όταν αυτή πλαισιώνεται από αγάπη, από σεβασμό στον τόπο και στην παράδοσή του, αλλά και από γνώση, μεθοδικότητα και επαγγελματισμό, το αποτέλεσμα τότε είναι εγγυημένα γνήσιο και μαγικό.

Αυτό ήταν και το αποτέλεσμα που στο πλαίσιο του 4ου εαρινού Χορωδιακού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το προηγούμενο Σάββατο 12 Μαΐου, παρουσιάστηκε με πολλή μεγάλη επιτυχία από τη ζακυνθινή γυναικεία χορωδία «Ροδάμπελος», ανεβάζοντας το νησί της Ζακύνθου για ακόμη μία φορά ψηλότερα, αλλά και τοποθετώντας την μέσα στις καρδιές όλων των παρευρισκομένων.

Οι από καρδιάς θερμές ευχαριστίες μου αλλά και η δέσμευση να στηρίζω στο βαθμό που κάθε φορά μπορώ και μου επιτρέπεται, τέτοιες πολιτιστικές πρωτοβουλίες και δράσεις της χορωδίας «Ροδάμπελος» είναι τα λιγότερα που θα μπορούσα να εκφράσω από αυτό το βήμα.

Εύχομαι την καλύτερη συνέχεια αλλά και υγεία και δύναμη που είναι απαραίτητα σε κάθε περίπτωση.

Το Μαϊστράλι

Ημέρα τση Ζάκυνθος 16/5/2018

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδερφέ μου από τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

Μοσχοβόλησε Ζάκυνθο στο Αμφιθέατρο Τελετών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας το Σάββατο 12  Μαΐου στο 4ο Εαρινό Φεστιβάλ Χορωδιών Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε υπο την Αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Γενικού Προξενείου Κύπρου.

Η Γυναικεία Χορωδία Ροδάμπελος Ζακύνθου μαζί με τις Χορωδίες, Βουλιαγμένης,Cantus Χαλκίδας, Μαραθοβούνου Κύπρου, Μικτη πολυφωνική Πλαγιαρίου και Θερμαίδες, Κηφισιάς 1937 και Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης  πρόσφεραν μια βραδιά στο κοινό της Θεσσαλονίκης  γεμάτη μελωδίες και συναίσθημα.

Έντονα ήταν τα συναισθήματα που προκάλεσε η συμμετοχή της Ροδάμπελου όταν από την πρόβα ακόμα καταχειροκροτήθηκε από τους υπόλοιπους χορωδούς .

Επί σκηνής οι δύο εξαιρετικοί συνοδοιπόροι της Ροδάμπελου σε αυτήν την αποστολή, στο πιάνο ο Διονύσιος Τουρκάκης  και στην κιθάρα ο Γιάννης Παντάκης οι οποίοι στήριξαν όλη την προσπάθεια με μεγάλο ενθουσιασμό.

Οι γυναίκες της Ροδάμπελου ξεκίνησαν να τραγουδούν ανάμεσα στους ακροατές «Των Αθανάτων το κρασί» των Δημήτρη Λάγιου - Ευαγόρα Παλληκαρίδη δηλώνοντας έντονα την παρουσία της  Ζακύνθου και της Κύπρου στον ίδιο χώρο προκαλώντας συγκίνηση  και προκαταβάλλοντας το αμφιθέατρο γι αυτό που θ ακολουθήσει. Ήταν η στιγμή που κοινό χορωδοί και «Ροδάμπελος» έγιναν ένα. Ανεβαίνοντας στη σκηνή συνέχισαν να σεργιανίζουν με τον Δημήτρη Λάγιο στην αγαπημένη «Σερενάδα» των Παναγιώτη Μαρίνου - Διονύση Σέρρα ενώ φυσούσε το «Μαϊστράλι» των Ιωάννη Παντάκη και Λενέτας Στράνη. Ταξίδεψαν μέχρι τα χωριά της Κ.Ιταλίας με το «Κλάμα του Μετανάστη» και ξεσήκωσαν το κοινό με την Γκρεκάνικη «Καληνύφτα» τους.

Αξιοσημείωτο ήταν το μήνυμα που πέρασαν με την τελευταία επιλογή τους  «Ελλάς το Μεγαλείο σου». Ενα ποτ πουρι τραγουδιών των Βασίλη Παπακωνσταντινου «Ελλάς», Μίκη Θεοδωρακη - Ιωάννη Ρίτσου «Θα σημάνουν οι καμπάνες», «Μες του Μαγιου τις μυρωδιές» παραδοσιακό Κρήτης, «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Μια σειρά τραγουδιών που περιγράφουν την Ελληνική πραγματικότητα. Το κοινό σηκώθηκε όρθιο και ξέσπασε με ένα ασταμάτητο χειροκρότημα  αναφωνώντας μπράβο με συγκίνηση και δέος.

Χαρακτηριστικός ήταν ο σχολιασμός της Αννας Δημητρίου που παρουσίασε την βραδιά τονίζοντας ότι η Ροδαμπελος ήταν μια ευχάριστη έκπληξη  για τη Θεσσαλονίκη και ότι η Επανάσταση που περιμένουμε θα ξεκινήσει από τη Ζάκυνθο ξεσηκώνοντας έτσι το κοινό 2η φορά σε χειροκρότημα.
Από εκείνη τη στιγμή όλο το αμφιθέατρο έγινε μια παρέα.

Η χοράρχης της Ροδάμπελου Ανδριανα Λυκούρεση-Σούρμπη δέχτηκε συγχαρητήρια από όλους τους μαέστρους και χορωδούς που με συγκίνηση την υποδέχτηκαν κατεβαίνοντας από την σκηνή τονίζοντας την άρτια αξιοπρεπή εμφάνιση και κυρίως την πειθαρχία και την εσωτερική δύναμη των υπέροχων γυναικών του συνόλου.

Η βραδιά έκλεισε με τους 5 χοράρχες επί σκηνής Παύλος Κουρμπέτης, Μάνια Περγαντή, Ανδριανή Λυκούρεση-Σούρμπη, Ελευθερία Μεταξά Αρμοδώρου, Νίκος Χρυσοχόου μαζί με την Χορωδία του Ιατρικού Συλλόγου Θες/νίκης και τον κ.Μιχαηλίδη να διευθύνει στην αγαπημένη Μαργαρίτα Μαγιοπούλα των Μίκη Θεοδωράκη - Ιωάννη Καμπανέλλη και το κοινό μαζί με όλους τους χορωδούς όρθιοι να τραγουδούν.

Τα μέλη της χορωδίας που συνόδευσαν την αποστολη:
Αθηνά Λούντζη, Αγγελική Κονταράτου, Ειρήνη Ζούγρα, Ανδριανή Ξένου, Μαρία Μαρίνου, Άννα Τσιμή, Χαρίκλεια Γρώππα, Νικολέττα Αβούρη, Διονυσία-Αντωνία Ζώρζου, Αθηνά Αρβανιτάκη, Έφη Χριστοδουλοπούλου, Μαρία Θεοχάρους, Μαρία Βόσσου, Πηνελόπη Ξένου, Νικολέττα Λυκούρεση-Σούρμπη, Μαρία Ζούγρα, Χαραλαμπία Σούλη, Μαρία Παναγιωτοπούλου, Ιωάννα Γράμψα, Νικολέττα Μιράλη, Αγγελική Μόρφη, Διονυσία Παράσχη, Αικατερίνη Χαικάλη, Ελένη Κονταράτου, Μαρίνα Τσιριγώτη, Διονυσία Μυλωνά, Αναστασία Παπαγιάννη, Αννα Ζούγρα, Μαρία Σέλληνα, Χρυσουλα Πεφάνη, Μαρία Συγούρου, Γεωργία Ακτύπη, Ιωάννα Μυλωνα, Σμαράγδα Κοντοπούλου.



Ποια είναι η Ροδάμπελος

Το Φεβρουάριο του 2015 στο  χωριό Αμπελόκηποι-Ρόιδο της Ζακύνθου συστάθηκε μια ομάδα γυναικών  με θρησκευτικό κίνητρο.Γυναίκες απλές, καθημερινές κάθε ηλικίας με παραδοσιακά ακούσματα και μόνο και σχετικά απαίδευτες φωνές αλλά με τεράστια θέληση και βάθος ψυχής συγκεντρώθηκαν να ψάλλουν το Θειο δράμα της Μεγάλης Παρασκευής.Η ατμόσφαιρα που  δημιουργήθηκε  μεταξύ τους  ήταν καθαρά οικογενειακή γεμάτη αγάπη και  θετική ενέργεια οπότε η ιδέα της δημιουργίας  ενός συνόλου  με συνέχεια έμοιαζε το ιδανικό.Με οδηγό τους τη μουσικό  Ανδριανή Λυκούρεση-Σούρμπη αφέθηκαν στα χέρια και την διδασκαλία της στον δρόμο της μουσικής.

Πρόβα με πρόβα αγάπησαν όλο και περισσότερο αυτή την προσπάθεια και σιγά σιγά ήρθαν προτάσεις που έκαναν τα πρώτα βήματα τους πιο σταθερά στην πορεία που άρχισαν να χαράζουν.
Η κινητήριος δύναμη της Ροδάμπελου είναι η αγάπη για το τραγούδι που είναι η μοναδική διέξοδος στην περίοδο που ζούμε  και  μέσω αυτού διεκδικεί το δικαίωμα  της να εκφράσει και άποψη για τα σημερινά γεγονότα, πράγμα που επηρεάζει και την επιλογή του ρεπερτορίου της.Πιστεύουμε ότι το τραγούδι έχει τεράστια δύναμη και δεν χρειάζεται μόνο η μουσική καλλιέργεια αλλά πολλές φορές  είναι αρκετή η δύναμη της ψυχής.