"ΟΠΟΥ ΝΤΑΜΑΡΙ ΣΤΟ ΣΚΟΠΟ" - Βασίλης Χριστοδουλόπουλος, Γιάννης Παντάκης

Το τραγούδι "Όπου νταμάρι στο Σκοπό" σε στίχους της Λενέτας Στράνη, περιλαμβάνεται στο μουσικό μου έργο "Η Ζάκυνθός μου" με μελοποιήσεις ποιημάτων παλαιών αλλά και σύγχρονων ζακυνθινών ποιητών.

Μελοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2014 και πρωτοπαρουσιάστηκε στο διαδίκτυο στο κανάλι μου στο youtube (με δική μου ηχογράφηση) τον Οκτώβριο του ιδίου χρόνου. Έκτοτε το τραγούδι περιλαμβάνεται στο βασικό ρεπερτόριο των τραγουδιών μας για τη Ζάκυνθο, όπως έγινε και στις δύο συναυλίες σε Ζάκυνθο και Αθήνα, υπό τη διοργάνωση της Λέσχης "Γέρανος" στο θέατρο του Σαρακινάδου το 2015 και υπό τη συνδιοργάνωση της Λέσχης "Γέρανος" και της Ένωσης Ζακυνθίων Αθήνας στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών το 2016 αντίστοιχα.

Παρακάτω το ακούμε σε εκτέλεση όπως αυτό ηχογραφήθηκε στη Ζάκυνθο στο Studio "Stamiris" τον περασμένο Αύγουστο, υπό την δημιουργική ενορχήστρωση του εξαιρετικού και αγαπητού μας μαέστρου και φίλου, Τιμόθεου Αρβανιτάκη. Η έκδοση αυτή συμπεριλαμβάνεται στη δισκογραφική δουλειά που ευελπιστούμε να τη δούμε μέχρι τα τέλη του επόμενου έτους.

...και λίγα λόγια για το Σκοπό, για όσους τυγχάνει να μην γνωρίζουν:

Ο Σκοπός, ένα βουνό με τρείς χιλιάδες χρόνια ιστορία, ο αρχαίος "Έλατος" και ο νεώτερος "Σκοπός", που αποτελεί ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της "προσωπογραφίας" της υπαίθρου χώρας του νησιού. Ένα βουνό ιδιότυπης φυσικής ομορφιάς και γοητείας, αιώνιος άγρυπνος σύντροφος της πολιτείας του Αιγιαλού. Σε αυτό άλλωστε οφείλεται η ονομασία του βουνού. Η παρουσία του όγκου και του σχήματος του βουνού αιχμαλωτίζει αισθητικά και θρονιάζεται για πάντα στη ψυχή. Ένα ονειρικό ξετύλιγμα εξαίσιων, αρμονικών, απαλών εκφραστικών γραμμών. Οι ντόπιοι εμπνέονται, ή γίνονται ποιητές από την παρουσία του βουνού.

(Από το βιβλίο του Ντίνου Κονόμου "Ζάκυνθος 500 χρόνια 1478-1978 Β' Τόμος - Ύπαιθρος χώρα")

(*) Ενεργοποιώντας τους υπότιτλους διαβάζουμε παράλληλα και τους στίχους του τραγουδιού!

Καλή ακρόαση!!!

 "Όπου νταμάρι στο Σκοπό"

Όπου νταμάρι στο Σκοπό μία κάπαρη βλασταίνει
απλώνει γάζα τον ανθό και τσι πληγές του δένει
Θα ‘θελα να ’χα ένα κορμί πλασμένο από χώμα
να βγάνει φιόρα στην πληγή που ξεματίζει ακόμα

Μανουσάκια νερατζάνθια  κοπελούλες μολοχάνθια
τη μοσκιάδα τσου να παίρνω και στο νου μου να σε φέρνω

Στην κάμερή σου φύτεψε μπουγαρινιές ν’ ανθούνε
να ’ρχουμαι να μυρίζουμαι και οι πληγές να κλειούνε
Θα ‘θελα να ’χα ένα κορμί πλασμένο από χώμα
να βγάνει φιόρα στην πληγή που ξεματίζει ακόμα

Μπουγαρίνια στην κροζέρα να μοσκοβολάει η μέρα
στο προσκέφαλό σου ρίχτα να μοσκοβολάει η νύχτα

***************